પ્રક્રિયા

આપણે નિરુપાય જાતને હડસેલતાં

સાચવીએ સંસ્કૃતિને.

આ પાર

ખળખળ વહેતી શીતલ હવા,

પણ અહીં તો

રૂઢીઓનો પ્રદુષિત પવન

ફેફસામાં

ઊંડા – મારી અગણિત પેઢીઓ જેવડા ઊંડા

ઉઝરડા પાડેને જવાન બંધ.

નીતર્યા જળ જોઈતરસ લાગે,

પણ હોઠ મ્લાન,

ઉઘડે જ નહીં

પરંપરાના મજબૂત બખિયા તોડી!

ભૂખ

આદિમ જરૂરીયાત છે આમ તો

માણસ માટે.

પણ

આપના મોં એ તો

મોંકડી મારેલી હોય છે અભાવની,

જેને તોડવા

ઘણને ઊઠાવી શકતા નથી આ હાથ .

ક્યારેક

હોઠ કંપી ઊઠે છે:

‘મને મંજૂર નથી...’

પણ આવું તો ક્યારેક જ બને.

લગભગ તો

આપને નિરુપાય જાતને હડસેલતાં

સાચવીએ સંસ્કૃતિને...

૨૦.૦૮.૧૯૮૬