ડાઘ

કાળા ન્હોર

અને તીક્ષ્ણ ચાંચ વડે

મને ચૂંથે છે સભાનતા.

કોઠે પડેલું

ઉપેક્ષાનું જળ

ગટ  ગટગતપેટમાં

ધુબાક દઈ એવું વાગે કે

મારી હયાતીનો જીર્ણશીર્ણ પડદો

હાલી ઊઠે સળંગ .

હિલ્લોળાવા માંડે

અમાનવીય વ્હાવ્હારના ભારે રોલર નીચે

ચગદાઈ ગયેલ

મારા દારુણ ઇતિહાસનો વિકૃત ચહેરો .

ચેતના પર અંકિત

એ ડાઘ

હું જેમ ભૂસવા મથું

એમ એમ

માંજાઈને વધુ ઝગારા મારી ઊઠે!

૨૮.૦૩.૧૯૮૯