ક્રાન્તિ

હથેળીની છાજલી કરી

મેં

મીટ માંડી છે ક્યારનીય

આકાશ તરફ:

ક્યાંથી આવે છે આ ક્રાંતિ?

કૂખમાંથી

ભૂખમાંથી

કે માનવસર્જિત દુઃખમાંથી?

આમ તો

આ બધા જ પ્રાસ

પરસ્પર પૂરક છે

અમારી મનોયંત્રણા માટે.

કૂખ મને દોરી જાય છે

ઉત્પત્તિના ઈતિહાસ ઉકેલવા-

જ્યાંથી મને પ્રાપ્ત થયો છે વર્ણ.

એય હવે

પૂરતા પ્રાણવાયુ વિના

દિનપ્રતિદિન કર્યે જાય છે ક્ષીણ

મારા આદિમ લયને.

એનાં મૂરઝાયેલાં મૂળ

શેકાય છે પેટની

લાલચોળ ભઠ્ઠીમાં.

આ વિષમ વેદનાએ

મનને કરી નાખ્યું છે ખારું ઉસ ...

કૂખ અને ભૂખની લપકતી જ્વાલાઓથી

આજ મને સમજાય છે કે

અગનઝાળ કેમ રાતીચોળ હોય છે?

૧૧.૦૪.૨૦૦૫