ભગાકાંડ નામપર્વ अ

માથે મેલું ઉપાડી

દીવાલે દબાતો

ભગો ગામ સોંસરવો 

ટગુમગુ ચાલ્યો આવે.

તાકડે જ

‘ચ્યમ ..ભગવાન દા...’ બોલતું

કોઈક ઝડપથી થઇ જાય પસાર.

ભગાને મન જાણે જનોઈવઢ  ઝાટકો.

માથે વેગ ચડ્યા હોય

એમ સઘળું ચક્કર વક્કર.

‘હાહરું

ભગા સરખું નામ મેલી ન

આંમ

‘ભગવાન દા ..’ જેવી

લાંબી  લચ્ચક કંકાયાની હૂળ

શું કામ ભોંકતા અસે આ લોક...?’

ભગો હાલકડોલક .

છિન્નભિન્ન ,

વેરવિખેર

ચિત્કારી ઊઠે:

‘મનઅ ભગાથી જીવવા દો, માવતર,

મારઅ ...’

૨૪.૦૪.૧૯૮૯