હું

આમ તો મારી ભીતર  બે જણ જીવે,

એક

પરંપરાના બોજથી બેવડ વળી

ચૂપચાપ ઘસડાયે જતો;

બીજો

યાતનાની મ્હોંફાડ વચ્ચેય

ક્રુદ્ધ,આક્રમક અને અડગ .

એક

લાચાર વદને

કંપિત શ્વાસ ભરતો,

બીજો

સ્વયં ભડકો બની

ભડકાવતો પ્રત્યેક હલચલને.

એક રૂઢ વિભાવનાઓમાં

જડબેસલાક ,

બીજો ઢંઢોળવા ખુદને

ઉફરી પ્રક્રિયા અજમાવતો...

આમાં એકને

બસ, એકને જીવવું હતું મારે.

આજ મેં

આંખ મીંચી

શ્વાસ ભીંસી

એક નિર્ધારિત સમયનું દ્વાર ખોલ્યું.

ને અરે !

એકદમ ટટ્ટાર ગરદન હું ઊભો

સામે જુઓ!!!

૧૨.૦૧.૧૯૮૪